ارتباط خود کارآمدی و کیفیت زندگی در سالمندان مقیم کهریزک

افزایش طول عمر انسانها و اضافه شدن جمعیت سالمندان یکی از دست اوردهای قرن جاری بوده و سالم پیر شدن حق طبیعی تمام افراد است و باید به ارتقای کیفیت زندگی و سلامت جسمی، روانی و اجتماعی و ارایه خط مشی مناسب در زمینه ارتقای خودکارآمدی سالمندان توجه داشته باشیم.
این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خود کارآمدی و کیفیت زندگی در سالمندان مقیم کهریزک در سال 96-97 انجام شده است.

پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی - تحلیلی ،مقطعی و جامعه آماری شامل تمام سالمندان مقیم کهریزک بود .300 نفر از سالمندان به روش نمونه گیری تصادفی با توجه به معیار های پژوهش انتخاب شدند به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی عمومی (GSE-10) و پرسشنامه استاندارد کوتاه کیفیت زندگی ((WHOQOL-BREF استفاده شد . داده ها پس از جمع آوری در نسخه 22 نرم افزار SPSS  وارد و با استفاده از آمار   توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل آزمون  t  مستقل، آزمون anova  ، ضریب همبستگی پیرسون ، آنالیز واریانس و آزمون رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل گردید .

میانگین نمره خودکارآمدی 28 و نمره کیفیت زندگی در بعد سلامت عمومی در27.66% موارد ضعیف ، در 50% موارد متوسط و در 22.33 % موارد خوب و به ازای یک واحد افزایش در نمره خودکارآمدی ، میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمی به اندازه 0.58 ، در بعد سلامت روان به اندازه 0.59، در بعد روابط اجتماعی به اندازه 0.47،در بعد سلامت محیطی به اندازه 0.71 و در بعد سلامت عمومی به اندازه 0.78 نمره افزایش داشته است.

با توجه به نتایج این مطالعه خودکارآمدی با کیفیت زندگی ارتباط معنی دار داشته و با افزایش نمره خودکارآمدی نمره کیفیت زندگی در ابعادسلامت جسمی ، روابط اجتماعی ، سلامت روان ، سلامت محیط ،سلامت عمومی کل افزایش می یابد.