عوامل خودکارآمدی موثر در توانمندسازی مدیران شبکه های بهداشتی درمانی استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و اردبیل

توانمندسازی در توسعه قابلیت افراد برای نیل به بهبود مستمر در عملکرد سازمان های بهداشتی درمانی نقش تعیین کننده ای دارد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی متغیرها و مولفه های خودکارآمدی موثر بر توانمندسازی مدیران شبکه های بهداشتی درمانی در سال 1397 انجام شد.

این مطالعه از نوع کاربردی و اکتشافی است. ابتدا،  با بررسی ادبیات پژوهش و هم چنین مصاحبه با متخصصان موضوعی، متغیرهای توانمندسازی منابع انسانی استخراج شد. سپس، مدل مفهومی پژوهش طراحی گردید و پرسشنامه تدوین و اعتبارسنجی شد. داده ها با تکمیل پرسشنامه از 416 نفر از مدیران شبکه های بهداشتی درمانی سه استان، که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند جمع آوری گردید و با تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

با توجه به نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، متغیر "آموزش مستمر" در عامل خودکارآمدی با بار عاملی 84/0 بیشترین اهمیت را داشت. بر مبنای ضرایب استاندارد تحلیل عاملی تاییدی، متغیرهای هر سه مولفه خودکارآمدی در سطح 001/0>p معنی دار بود و مولفه "باور به توانایی مسئولانه و داشتن مهارت در کار" با بار عاملی 96/0 بیشترین تاثیر را بر عامل خودکارآمدی داشت. میزان تاثیر عامل خودکارآمدی در توانمندسازی 96/0 بود و بیشترین اهمیت را متغیرهای "داشتن مهارت های شغلی" و "برانگیختگی هیجانی" با بار عاملی  79/0 به خود اختصاص دادند.

دانشگاه های علوم پزشکی و شبکه های بهداشتی درمانی می توانند از طریق آموزش مستمر، ارتقاء توانایی ها و مهارت های شغلی، مسئولیت پذیری، و ارائه الگوها و تجربه های موفق، توانمندی مدیران را بهبود بخشند.