ارزیابی فلوروسکوپی جابجایی قدامی تی بیا در فازهای اکسنتریک و کانسنتریک تمرینات توانبخشی زانو در مردان با آسیب لیگامان متقاطع قدامی

افزایش مفرط جابجایی قدامی تی بیا در تمرینات توانبخشی تنش وارد بر زانوهای با پارگی لیگامان متقاطع قدامی را افزایش می دهد. تمرینات لانج (Lunge exercise) و اکستانسیون زنجیره باز زانو، تمرینات رایج در توانبخشی این لیگامان هستند، ولی آگاهی کافی در مورد جابجایی قدامی تی بیا در دو فاز اکسنتریک و کانسنتریک آن ها وجود ندارد. این مطالعه جابجایی قدامی تی بیا در فازهای اکسنتریک و کانسنتریک این دو تمرین بین زانوهای سالم و با آسیب لیگامان مقایسه کرد.

با روش نمونه گیری غیراحتمالی ساده، 14 مرد با آسیب یک طرفه لیگامان متقاطع قدامی برای ورود به این مطالعه مقطعی انتخاب شدند. شرکت کنندگان از کلینک های فیزیوتراپی دانشگاه فراخوانده شدند. از یک فلوروسکوپ تک صفحه ای برای تصویربرداری از زانوی شرکت کنندگان در حین انجام تمرینات لانج و اکستانسیون زنجیره باز با پای سالم و آسیب دیده در ترتیبی تصادفی استفاده شد. تصویربرداری در مرکز رادیولوژی بیمارستان سینا، تهران، از دی تا اسفند 1392 انجام شد.

 در تمرین لانج، تفاوت معناداری بین جابجایی قدامی در زانوی سالم و آسیب دیده و فازهای اکسنتریک و کانسنتریک مشاهده نشد. در اکستانسیون زنجیره باز، جابجایی قدامی در زانوهای آسیب دیده در اکستانسیون صفر درجه بیشتر از زانوهای سالم بود (0/007P=). جابجایی قدامی در فاز اکسنتریک این تمرین، در زوایای صفر (0/040P=) و °15(0/024P=)، بیشتر از فاز کانسنتریک بود.

 در تمرین لانج، مقدار جابجایی قدامی تی بیا در فازهای اکسنتریک و کانستریک و زانوهای سالم و آسیب دیده تفاوتی نداشت، اما، در زوایای صفر تا 15 درجه ی تمرین اکستانسیون زنجیره باز، در فاز اکسنتریک بیش از کانسنتریک و در زانوهای آسیب دیده به بیش از زانوهای سالم بود.