مدل طراحی شبکه حمل و نقل بار بندر-پسکرانه با مکان یابی مراکز توزیع (مطالعه موردی ایران)

لجستیک جهانی شامل ارسال کالا در سطح خشکی و دریا می شود. در خشکی، از وجه های حمل و نقل مانند قطار و کامیون جهت جابجایی کالاها استفاده می شوند. طراحی شبکه حمل و نقل و ارتباط بین خشکی و دریا، شامل تعیین مراکز توزیع در خشکی و نحوه ارتباط آن ها با بندرهای دریایی است. تعیین بهینه مکان و ظرفیت مراکز توزیع و تعیین بهینه نوع وجه حمل و نقل در ارسال کالاها بین بنادر دریایی، مراکز توزیع و گره های مشتری، اهمیت بالایی در کارایی شبکه توزیع دارد. در این تحقیق، یک مدل برنامه ریزی ریاضی دو هدفه جهت مکان یابی مراکز توزیع ارائه می شود که در آن از حمل و نقل چندوجهی جهت ارتباط بین بندر و خشکی استفاده می شود. در این مدل، جریان عرضه و تقاضای داخلی و خارجی هر گره، در نظر گرفته شده و هدف آن تعیین مکان مراکز توزیع یا ترمینال هایی در خشکی است با این هدف که هزینه های حمل و نقل و همچنین آلودگی ناشی از وجوه حمل و نقل کمینه شود. در این پژوهش از روش اپسیلون محدودیت اصلاح شده جهت حل مسئله استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد جهت احداث مراکز توزیع و توسعه وجه های حمل و نقل می بایست بالغ بر 96 تا 106 میلیارد دلار سرمایه گذاری نمود. همچنین میزان تولید گاز کربن دی اکسید در هر کدام از این سرمایه گذاری ها چیزی حدود40 تا 56 میلیون تن در سال خواهد بود.