نقش کم کوشی زبانی در پیدایش فارسی محاوره

توجه به تفاوت مقایسه میان مکتوبات پیشین فارسی با فارسی معیار1و فارسی معیار با گفتار محاوره ای امروز ، سوال برانگیز و محل مناقشه است. آنچه دراین قیاس بیش از هر چیز رخ می نماید ، پدیده نسبتا ناشناخته و غیر قابل کنترل تحرکات و تحولات زبان فارسی است. امروزه شکاف بین گونه معیار و گونه محاوره فارسی چنان عمیق شده است که ترمیم آن ، اگر ضروری فرض شود، غیر محتمل به نظر می رسد. درک دقیقتر و بهتر زبان محاوره و جایگاه آن در بستر فرایندهای کم کوشانه زبانی و همچنین شناخت محرکهایی که صورت و معنی زبان را در نشیب این دگرگونی ها به حرکت وا می دارد ، بی تردید در برنامه ریزی های زبانی از بروز پاره ای خطاها خواهد کاست. در این مقاله اهتمام نویسنده مصروف بیان و طبقه بندی دقیق امیال عامه گویشوران فارسی به کوتاه گرایی و ساده سازی اجزای زبان شده است که از آن تحت عنوان فرایندهای کم کوشانه زبانی یاد می شود و عامل اصلی پیدایش گونه فارسی محاوره به شمار می آید.