تاثیر تمرین هوازی بر فعالیت آنزیم های استیل کولین استراز و بوتریل کولین استراز سرم و تغییرات شاخص های خطر قلبی-متابولیکی زنان میانسال

معمولا در وضعیت سندرم متابولیک، یک حالت التهابی مزمن درجه پایین حاکم است که به علت متمرکزشدن به اندام های داخلی تشخیص آن دشوار است. ولی افزایش فعالیت های استیل کولین استراز(ACHE)، بوتریل کولین استراز(BCHE) علاوه بر اینکه نشانگر قابل اعتماد این نوع التهاب هستند، همچنین به عنوان شاخص زودهنگام سندرم متابولیک نیز شناخته شده اند. بنابراین هدف ما بررسی تاثیر تمرین هوازی بر فعالیت ACHE و BCHE سرمی و شاخص های خطر قلبی-متابولیک در زنان میانسال مبتلا به سندرم متابولیک یود.
روش شناسی: مطالعه حاضر از نوع تجربی بود که در آن 25 (40-65 سال) زن چاق غیرفعال داوطلب دارای حداقل سه شاخص خطر سندرم متابولیک به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13) و کنترل (12) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی شامل راه رفتن و دویدن (3 بار درهفته)، به مدت 40دقیقه در هر جلسه با شدت 60 تا70 درصد از ضربان قلب ذخیره شرکت کردند. مقدار ACHE، BCHE سرم و سطوح شاخص های خطر متابولیک در طول مداخله با استفاده از آزمون تی همبسته به طور درون گروهی مقایسه شدند.
در طول مداخله، تفاوت معنی داری در متغیرهای گروه کنترل مشاهده نشد(05/0<P). به دنبال تمرین هوازی، مقدار لیپوپروتئین پرچگال افزایش(001/0P=) و مقدار BCHE (008/0P=)، گلوکز خون(0001/0P=)، دور کمر(0001/0P=) و امتیاز z سندرم متابولیک(001/0P=) کاهش یافتند. ولی ACHE (34/0P=)، تری گلیسرید(052/0P=)، فشارخون متوسط سرخرگی(15/0P=)، تعداد عامل های خطر سندرم متابولیک(054/0P=)، پس از تمرین تغییر معنی داری نداشتند.
تمرین هوازی علاوه بر کاهش وخامت کلی سندرم متابولیک، به طور همزمان شدت التهاب سیستمیک را نیز کاهش می دهد که تصور می شود در جلوگیری از عواقب نامطلوب سندرم متابولیک بسیار موثر باشد. ولی به نظر می رسد که تفسیر دقیق نتایج ACHE نیازمند بررسی گلبولهای قرمز به جای سرم در تحقیقات آینده است.