حق مصرف کننده محصولات دارویی و پزشکی بر آموزش در حقوق ایران و فقه امامیه با ویکردی به اسناد اتحادیه اروپا

مصرف کننده محصولات دارویی و درمانی بر اساس ادله عام انصاف و عدالت باید از حمایت قانون گذار بهره مند گردد که در این راستا وفق اسناد اتحادیه اروپا و نیز منشور حقوق بیماران هم چنین دستورالعمل های متعدداین اتحادیه، باید مبادرت به آموزش به بیماران به عنوان مصرف کننده محصولات دارویی و پزشکی بپردازد. طبق دستور العمل های اتحادیه اروپا، تولید کننده مکلف است تا با در نظر گرفتن بروشورهایی در بسته بندی های محصولات دارویی، اطلاعاتی در باب نحوه مصرف، نگهداری، افزایش میزان تاثیر گذاری و آموزش های لازم در باب نحوه حفاظت از محصولات دارویی نیز حتی در باب محل نگهداری داروها نیز آموزش های لازم را ارایه کند. در حقوق ایران نیز در این رابطه، از تعیین تعهد تولید کنندگان محصولات دارویی بر آموزش به بیماران غفلت ورزیده؛ ولی انجمن های حامی مصرف کننده را مکلف نموده است تا آموزش های لازم را به بیماران و مصرف کنندگان ارایه دهند. همچنین در فقه امامیه هرچند به عبارات حق بر آموزش مصرف کننده اشاره ای نشده است؛ ولی وفق عمومات قاعده تحذیر باید حکم به لزوم ارایه آموزش به بیماران نمود که بر این اساس باید اولا آموزش های لازم با شرایط خاص، به بیماران ارایه گشته و در ثانی به اطلاع بیماران برسد. همچنین قاعده قاعده وجوب اعلام الجاهل فیما یعطی نیز موید این مدعاست. لذا پیشنهاد می شود تا در قانون خاص، قانون گذار در راستای حمایت از حقوق مصرف کننده به تبیین حق بر آموزش در دوره های مختلف سنی به ویژه بیماران، حق بر آموزش را بر عهده تولید کننده محصولات دارویی قرار داده و تولید کننده محصولات دارویی را مکلف به ارایه آموزش های لازم در این زمینه نماید.