تاثیر یک دوره مصرف مکمل کوئرستین بر بیان ژن 1PGC- در دوران بی تحرکی در رت های فعال بعد از یک دوره تمرین HIIT

هدف از این پژوهش، تعیین اثر مکمل کوئرستین در دوران بی تحرکی بر مسیر سیگنالینگ 1PGC- است. همچنین محققان در پی پاسخگویی به این پرسش هستند که آیا مصرف مکمل کوئرستین، می تواند در پیشگیری از آتروفی در دوران بی تحرکی مفید باشد؟ در این پژوهش، 30 سر موش نر صحرایی 2 ماهه نژاد اسپراگ داولی (وزن=80/11±295 گرم) انتخاب شدند و در دو گروه کنترل (6n=) و تمرین (24n=) قرار گرفتند. تمرین تناوبی با شدت 16 متر در هفته اول آغاز شد و در هفته هشتم به سرعت 30 متر در دقیقه رسید. پس از آن، رت های گروه کنترل و 6 رت از گروه تمرین کشته شدند. سپس مابقی گروه تمرین (18n=) به صورت تصادفی به سه گروه (بی تمرینی، بی تحرکی و بی تحرکی همراه با مصرف مکمل کوئرستین) تقسیم شدند. سپس گروه های بی تحرک به مدت 14 روز بی حرکت شدند و در این دوران به گروه مکمل، مکمل کوئرستین با دوز 400 میلی گرم در روز خورانده می شد. پس از اتمام دوره 14 روزه، رت ها کشته شدند و میزان بیان ژن PGC-1 عضلات نعلی آزمودنی ها اندازه گیری شد. میانگین وزنی رت ها نسبت به گروه کنترل و دو گروه دیگر (بی تمرین و بی تحرک) بیشتر بود (001/0 = P). از طرف دیگر، پس از 14 روز، میزان بیان ژن PGC1α در گروه بی تحرک همراه با مصرف کوئرستین بیشترین سطح و در گروه بی تحرک کمترین سطح بیان ژنی را داشت (004/0P=). نتایج تغییرات نشان داد با مصرف مکمل کوئرستین، می توان انتظار حداقلی کاهش در وزن عضله و بیان ژنی PGC1 در بی تحرکی را داشت.