تدوین راهبردهای توسعه گردشگری با رویکرد امنیت ملی

 رونق و توسعه گردشگری منوط به امنیت است. بدون امنیت، توسعه گردشگری شکل نخواهد گرفت و بین این دو مفهوم، رابطه مستقیم و تنگاتنگی برقرار است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر، تدوین راهبردهای توسعه گردشگری با رویکرد امنیت ملی در استان های مرکزی و شرقی کشور است.

پژوهش حاضر از نوع توسعه ای و روش آن، مبتنی بر برنامه ریزی راهبردی است. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان حوزه گردشگری، آمایش سرزمین، امنیت، آینده پژوهی، برنامه ریزی راهبردی، جامعه شناسی، جرم شناسی، جغرافیا و... از دانشگاه های تهران، تربیت مدرس، شهید بهشتی و سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است که 30 نفر از آن ها بر اساس روش گلوله برفی انتخاب شده اند. از روش SWOT و ماتریس کمی QSPM برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شده است.

در بین نقاط قوت، استقرار تاسیسات، تجهیزات و اماکن فراغتی با دید امنیتی و وجود بسترهای لازم توسعه گردشگری با نمره 18/0 بالاترین امتیاز و وجود زمین های مناسب به منظور گردشگری فرهنگی و تاریخی با نمره 11/0 حائز امتیاز کمتری شده است. در بین نقاط ضعف مشکل جذب اعتبارات و سرمایه های لازم و ناشناس بودن منطقه و ضعف در اطلاع رسانی بهتر با امتیاز 09/0 بیشترین امتیاز را دارا می باشند. در بین نقاط فرصت، تلاش برای جذب سرمایه های بخش خصوصی در حوزه گردشگری، وجود نیروی انسانی جوان در منطقه و توجه پدافندی به ویژگی های همان منطقه با نمره 21/0 بیشترین امتیاز به خود اختصاص داده است. در بین نقاط تهدید، تخریب محیط بر اثر اهمال گردشگران و از بین رفتن جذابیت های طبیعی با نمره 11/0 بیشترین امتیاز را دارند.

بر اساس ماتریس SWOT ، موقعیت توسعه گردشگری ملی در استان های موردمطالعه با رویکرد امنیتی در قسمت راهبردهای تنوع (ST) قرار می گیرد.