تاثیر آموزش زبان Dogme (Dogme ELT) بر صحبت در L2 و تمایل به برقراری ارتباط (WTC)

روش تدریس Dogme حرکت و روش تدریس مبتکرانه و زبان-آموز محوری برای تدریس انگلیسی به عنوان زبان خارجه پرمخاطب است که تاکید خاصی بر مکالمات و تعاملات چهره به چهره بین معلم و زبان آموزان و یا بین خود زبان آموزان بدون استفاده از هر گونه مواد آموزشی از پیش طراحی شده، طرح درس، و نیز فعالیت های آموزشی از قبل تعیین شده دارد (ثورنبری، 2009). علی رغم ادعاهای طرفداران این روش تدریس، ادله تحقیقاتی درباره کارآمدی آن محدود است، بنابراین مطالعه ترکیبی تبیینی-مرحله ای حاضر انجام شد تا تاثیر روش تدریس Dogme بر مهارت گفتاری زبان آموزان ایرانی و تمایل آنها به تعامل در زبان انگلیسی درسطوح زبانی متفاوت را در یک موسسه خصوصی زبان انگیسی بسنجد. مشارکت کنندگان شامل 14 نفر سطح متوسط، 12 نفر سطح متوسط به بالا، و 12 نفر در سطح پیشرفته زبا انگلیسی شامل زبان آموزان مذکر و مونث در سه گروه آزمایشی بودند. گروه های گواه نیز دربرگیرنده سه کلاس سطح متوسط(13 نفر)، سطح متوسط بالا (13 نفر)، و سطح پیشرفته (11 نفر) بودند که در آنها روش تدریس تعاملی استفاده می شد. روش تدریس های مورد مطالعه در طول دو ترم شامل سی جلسه یک ساعت و نیمه اعمال شدند. تحلیل آماری کمی با استفاده از تحلیل واریانس دو طرفه آنکوا نشان داد که روش تدریس Dogme نسبت روش تدریس تعاملی فقط تاثیر معناداری بر مهارت گفتاری و میل به تعامل زبان آموزان سطح پیشرفته داشت. تحلیل آمار کیفی نیز آشکار ساخت که عمده مشارکت کندگان سطح پیشرفته و تنها بخشی از مشارکت کنندگان سطح متوسطه بالا دیدگاه های مثبتی نسبت به کارآمدی روش تدریس Dogme داشتند نه سایر مشارکت کنندگان. نتایج این تحقیق بیان می کند که در استفاده از روش تدریس Dogme برای ارتقا مهارت گفتاری و تمایل به تعامل در زبان انگلیسی باید دقت و احتیاط بیشتری شود.