تاثیر بازی های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

اختلال هماهنگی رشدی یک اختلال بارز در کودکان دبستانی است که تبحر حرکتی، تحصیلی و عزت نفس کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد؛ هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر بازی های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودکان با اختلال هماهنگی رشدی است.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 36 کودک دارای اختلال هماهنگی رشدی، با دامنه سنی ده تا یازده سال با روش نمونه گیری تصادفی ساده از مدارس ابتدایی منطقه 6 شهر تهران انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (18 نفر) و تجربی (18 نفر) قرار گرفتند. برای تشخیص اختلال هماهنگی رشدی از پرسشنامه مشاهده حرکتی برای آموزگاران (PMOQ-T)، برای پیشرفت تحصیلی از معدل دروس فارسی، ریاضی، علوم و املاء استفاده شد. همچنین برای ارزیابی عزت نفس و تبحر حرکتی به ترتیب از پرسشنامه کوپر اسمیت (SEI) و فرم کوتاه آزمون تبحر حرکتی ویرایش دوم استفاده شد. گروه تجربی به مدت 12 هفته و 36 جلسه به تمرین بازی های حرکتی ریتمیک پرداختند، اما گروه کنترل در این مدت فعالیتی انجام ندادند. بعد از پایان مداخله متغیرها اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح خطای 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.

 نتایج نشان داد تمرین بازی های حرکتی ریتمیک تاثیر معناداری بر تبحر حرکتی (000/0 P=، 93/1F=)، پیشرفت تحصیلی  (000/0 P=، 64/61F=) و عزت نفس  (000/0 P=، 67/32F=)، کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل داشته است.

 با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود برای بهبود تبحر حرکتی، پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی از بازی های حرکتی ریتمیک استفاده شود.