واقعیت گرایی «شهرک زبان» به عنوان یک نوآوری در ارزشیابی توانایی صحبت کردن زبان آموزان: حرکت به سوی یک شهرک زبان مجازی

در تاریخچه ی آزمونسازی زبان دوم، مساله ی واقعیت گرایی همواره مورد توجه طراحان آزمون بوده است. مطالعه ی حاضر کوششی در جهت بررسی ایده ی بدیع محققان این مطالعه، "شهرک زبان"، به عنوان روشی برای ارزیابی توانایی صحبت کردن زبان آموزان می باشد. از اینرو یک شهرک شبیه سازی شده مانند یک شهرک واقعی در یک فضای باز به وسعت 400 متر مربع طراحی گردید. 31 دانشجوی کارشناسی رشته مطالعات ترجمه دانشگاه جهرم که درس 4 واحدی گفت و شنود 2 را اخذ کرده بودند، در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا توانایی صحبت کردن دانشجویان توسط آزمون آیلتس مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس هر یک از دانشجویان به شهرک زبان فرستاده شدند در حالیکه ماموریتهایی مانند سفارش غذا در رستوران، واریز و برداشت پول از بانک و غیره به آنها محول شده بود. با استفاده از توصیف کننده های باند آیلتس، توانایی صحبت کردن هر کدام از دانشجویان توسط دو مصحح در هر دو آزمون اندازه گیری شد. سپس میزان همگرایی بین هر دو سری نمره ی بدست آمده از آزمون آیلتس و شهرک زبان محاسبه گردید. همچنین طی یک نظرسنجی و با استفاده از سوالات شفاهی و تشریحی، نظر دانشجویان در مورد شهرک زبان پرسیده شد. نتایج آنالیزهای آماری همگرایی ضعیفی (0.36) بین دو سری نمره نشان داد. همچنین نظرسنجی ها نشان داد که تقریبا تمام دانشجویان نسبت به شهرک زبان، به عنوان یک روش واقعیت گرایانه ی ارزشیابی، دیدگاه مثبتی داشتند. یک شهرک زبان مجازی می تواند راه حلی برای مشکلات کاربردی شهرک زبان باشد.