تاثیر تمرین هوازی بر اورکسین A سرمی، بیان ژن شاخص های ترموژنیک بافت چربی زیرجلدی و مقاومت انسولینی رت های چاق شده با رژیم غذایی پرچرب

مقادیر بافت چربی زیرجلدی (SAT) نسبت به سایر ذخایر چربی می تواند اثرات متفاوتی روی سلامتی و مقاومت به انسولین داشته باشد. هدف کلی مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر اورکسین A سرمی (OXA)، بیان ژن شاخص های ترموژنیک SAT و مقاومت به انسولین در رت های چاق شده با رژیم غذایی پرچرب بود.

32 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 180 تا 200 گرم و 6 هفته سن به طور تصادفی به 4 گروه مساوی شامل: گروه تغذیه طبیعی (NFD)، گروه چاق شده با رژیم غذایی پرچرب (HFDO)، گروه تغذیه طبیعی پس از القاء چاقی (HFDO-NFD) و گروه تمرین هوازی و تغذیه طبیعی پس از القاء چاقی (HFDO-AEX) تقسیم شدند. سطوح سرمی OXA، انسولین، قند ناشتا (FBS) ، پروفایل چربی (TG، HDL-C، LDL-C، TC) و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 درSAT  در گروه HFDO پس از القاء چاقی و در گروه های دیگر 48 ساعت پس از آخرین جلسه از هشت هفته تمرین هوازی چهار جلسه ای (60 درصد حداکثر ظرفیت تمرین)، اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد مقادیر OXA، HDL-C و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 متعاقب HFD در گروه HFDO نسبت به گروه NFD کاهش معنادار، و مقادیر پروفایل چربی، شاخص لی، FBS، انسولین و مقاومت به انسولین افزایش معنادار یافت (0/001≥P). همچنین به دنبال تمرین هوازی در گروه HFDO-AEX  نسبت به گروه HFDO سطوح OXA (34/74 درصد)، HDL-C (23/65 درصد) و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 (به ترتیب 77/38و 78/72 درصد) افزایش معنادار، و مقادیر پروفایل چربی، شاخص لی (18/34 درصد)، FBS (32/28درصد)، انسولین (4/01 درصد) و مقاومت به انسولین (37/48 درصد) کاهش معنادار یافت (0/001≥P). اگرچه این تغییرات در گروه HFDO-NFD معنادار نبود.

به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند با افزایش OXA و تغییر بیان ژن شاخص های ترموژنیکی در SAT موجب بهبود مقاومت به انسولین و پروفایل چربی های خون شود.