اثر عصاره سرخه ولیک (Crataegus monogyna) بر فاکتورهای کلیوی و ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش های صحرایی دیابتی

عوارض کلیوی دیابت از علل مهم مرگ و میر افراد دیابتی است. در مطالعه حاضر اثر عصاره هیدروالکلی سرخه ولیک بر فاکتورهای کلیوی و ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش های صحرایی دیابتی بررسی شد.
در مطالعه تجربی حاضر 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار بصورت تصادفی در5 گروه 8تایی (8n=</span>) شامل کنترل (دریافت نرمال سالین)، دیابتی (دریافت استرپتوزوتوسین(STZ</span>)، تیمار (دریافت STZ</span> و عصاره سرخه ولیک در دوزهای 100، 200 و 400 mg/kg</span>) قرار گرفتند. تیمار توسط عصاره و دارو، 72 ساعت بعد از تزریق داخل صفاقی تک دوز STZ</span> (mg/kg</span> 60) به مدت 3 هفته انجام شد.</span> گلوکز، اوره و کراتینین سرم اندازه گیری گردید و سپس بافت کلیه تحت بی هوشی عمیق جدا و جهت مطالعات هیستوپاتولوژی استفاده شد.
میزان گلوکز در روز 21 پس از تیمار با عصاره سرخه ولیک، کاهش و میزان اوره در تمام گروه های تیمار با عصاره نسبت به گروه دیابتی افزایش یافت. دوز 100 و 400 (mg/kg</span>) عصاره سرخه ولیک، سبب کاهش معنی داری در میزان کراتینین نسبت به گروه دیابتی شد. در گروه دیابتی تخریب کامل بافت کلیه در کورتکس و تخریب کامل و نکروز صد درصدی نفرون ها مشاهده شد. در موش های دیابتی تحت تیمار توسط عصاره بافت کلیه طبیعی بود و پرخونی و نکروز نفرون ها مشاهده نشد و جسمک های کلیوی طبیعی بودند.
عصاره سرخه ولیک می تواند سبب کاهش کراتینین گردد درحالی که میزان اوره را افزایش می دهد که ممکن است ناشی از مقدار عصاره به کار رفته باشد هم چنین می تواند بر پیشگیری از تخریب بافتی کلیه در اثر دیابت موثر باشد.  </span>