بومی سازی معیارهای نوشهرگرایی و رتبه بندی آنها در شهرهای سنتی (نمونه موردی شهر اردبیل)

استفاده از روش هایی که بتواند پاسخگوی چالش های متنوع شهرهای سنتی باشد اجتناب ناپذیر است. در این راستا هدف از تحقیق، بومی سازی و اولویت بندی معیارهای نوشهرگرایی به عنوان یک رویکرد جامع شهرسازی، در شهرهای سنتی، نمونه موردی اردبیل می باشد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی وجامعه آماری شامل کارشناسان عرصه شهرسازی و شهروندان محلات اردبیل بودند که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. جهت شناسایی معیارهای نوشهرگرایی همسو ومنطبق با شهرهای سنتی از دو روش کتابخانه ای و تکنیک دلفی برپایه نظر خبرگان و برای بومی سازی آنها در شهر سنتی اردبیل از دو تکنیک دلفی با جلب نظر خبرگان و پرسش نامه با جلب نظر ساکنان محلات بهره گرفته شد. جهت اولویت بندی معیارهای بومی از تکنیک پرسشنامه وAHP استفاده شد. یافته های حاصل از این تحقیق در مرحله اول منجر به شناسایی 17معیاربومی نوشهرگرایی در شهر سنتی اردبیل در پنج بعد 1- کالبدی، محیطی و اقتصادی (پنج معیار) 2- ترافیکی و حمل و نقل (سه معیار) 3 - مسکن و بافت شهری (سه معیار)4- مدیریت و نظام مشارکتی (سه معیار) 5- اجتماعی،  تاریخی و سنتی (سه معیار) شد. یافته های تحقیق در بخش میدانی نشان داد که به ترتیب بعد ترافیکی و حمل و نقل با وزن 419/0 در رتبه اول اولویت بندی، بعد مسکن، بافت شهری باوزن236/0 در رتبه دوم، بعد کالبدی، محیطی و اقتصادی باوزن160/0 در رتبه سوم، بعد مدیریتی و نظام مشارکتی با وزن 097/0در رتبه چهارم و در نهایت بعد اجتماعی، تاریخی و سنتی باوزن 063/0 در رتبه پنجم اولویت بندی قرار گرفته اند و از بین 17معیار بومی شده، پیاده مداری با وزن 231/0دررتبه اول، تراکم بالا در بافت با وزن 145/0 در رتبه دوم، پایداری در ساختار محله وهمچنین تاکید بر حمل و نقل عمومی و متنوع  با وزن 88/0 مشترکا در رتبه سوم ومعیارهای برنامه ریزی دو سویه با وزن013/0، تعاملات اجتماعی با وزن 012/0و معیار توجه به بافت های واجد ارزش تاریخی با وزن006/0 به ترتیب در رتبه های آخرو کم الویت قرار دارند.