اثر شش هفته تمرینات مقاومتی بر باززایی عضلانی موش های حامل تومور CT-26 (مقاله انگلیسی)

بسیاری از بیماران سرطانی از کاشکسی یا تحلیل عضله ناشی از سرطان رنج می برند. کاشکسی می تواند علل متفاوتی داشته باشد که یکی از آن ها کاهش باززایی عضلانی می باشد. تمرینات مقاومتی به عنوان یک محرک مناسب برای افزایش باززایی عضلانی پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی بر میزان دو عامل باززایی عضلانی شامل Pax7، eMHC و وزن بدون تومور و وزن تومور موش ها بود.

 مطالعه از نوع تجربی مداخله ای بود . آزمودنی های تحقیق شامل 10 سر موش سوری نژاد BALB/c (سن 6 هفته) بودند که تومور CT-26 به این موش ها پیوند زده شده بود. موش ها بطور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی (تعداد=5) و کنترل (تعداد=5) تقسیم شدند. گروه تمرینات مقاومتی 6 هفته تمرینات فزاینده مقاومتی را انجام دادند و گروه کنترل بدون هیچ مداخله   تمرینی در قفس ها نگهداری شدند. بعد از دوره آزمایش، عضله دوقلوی موش ها جهت بررسی فاکتورهای مورد نظر جمع آوری شد. از آزمون آماری  t  مستقل برای تجزیه و تحلیل آماری یافته ها استفاده شد.

 در بین دو گروه تفاوت معنی داری در میزان  Pax7 مشاهده نگردید اما میزان eMHC در گروه تمرینات مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری (038/0= p) نشان داد. وزن بدن بدون تومور گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری (0004/0= p) بیشتر بود، و وزن تومور بین دو گروه تمرین و کنترل تفاوت معنی داری نداشت(P>0.05).

 اگرچه تمرینات مقاومتی رشد تومور را افزایش نمی دهد اما احتمالا برخی عوامل  باززایی عضلانی موش های سرطانی را کاهش می دهد. بنابراین، جهت بهبود باززایی عضلانی در بیماران مبتلا به کاشکسی تمرین مقاومتی احتمالا روش مناسبی نیست.   اگرچه تحقیقات بیشتری در آینده مورد نیاز است.