سیرتطور تاریخی غلو در سه مکتب کلامی کوفه، قم و بغداد

غلو و مصادیق آن در طول تاریخ امامیه همواره محل بحث بوده، و درباره حدود و ثغور آن اختلافاتی وجود داشته است. برخی اعتقادات گاهی غلوآمیز تلقی شده، و گاهی به همان ها طور دیگری نگریسته شده است. در این مطالعه بنا داریم سیر تطور تاریخی مسئله غلو را بازکاویم و منشا برخی اختلافات در سه مکتب کوفه، قم و بغداد را در تعریف آن بازشناسیم؛ همچنان که می خواهیم بدانیم کدام شخصیت ها در این مکاتب و هر یک به سبب چه دیدگاه هایی متهم به غلو شده اند. با مطالعه شخصیت هایی مانند جابر بن یزید جعفی، مفضل بن عمر، ابن ابی یعفور، هشام بن حکم از مکتب کوفه، ابن بابویه از مکتب قم، و شیخ مفید از بغداد چنین به نظر می رسد برخی افراد احتمالا به دلیل نقل احادیثی که اهل بیت (ع) فقط به نزدیکان و صاحبان سر خود می گفته اند متهم به غلو شده اند؛ روایاتی که مضمون غالب آنها فضائل اهل بیت (ع) است. همچنین برخی اعتقادات مانند عدم سهو النبی در یک مکتب غلو محسوب می شده، درحالی که در مکتب دیگری غلوآمیز نبوده است.