منابع استرس در رانندگان اتوبوس های درون شهری

«استرس یا فشار روانی» واژه ای است که از فیزیک به عاریت گرفته شده و امروزه به منظور تبیین فشارهای روان-تنی کاربرد یافته است. هدف این پژوهش، شناسایی منابع استرس در رانندگان اتوبوس های درون شهری است.

روش پژوهش در این بررسی، توصیفی از نوع زمینه یابی است. بدین منظور در پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه پژوهشگرساخته و با روش نمونه گیری در دسترس نسبت به اجرای آن بر روی تعداد 384 نفر راننده اقدام شد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، نتایج با استفاده از نرم افزار spss استخراج و موردتجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها و نتیجه گیری:

نتایج نشان داد که مهم ترین انواع منابع استرس رانندگان شامل سلامت مسافر، آینده فرزندان، سلامت موتورسواران و سلامت خانواده می باشد. در خصوص رابطه ویژگی های دموگرافیک از قبیل سن، وضعیت تاهل و تحصیلات با انواع استرس آورها در برخی مولفه ها (مانند وضعیت درسی فرزندان، مشکلات خانوادگی، به موقع رسیدن سر خط، رضایت مسافران، گرما و سرمای داخل اتوبوس) رابطه مثبت و معنادار و در برخی مولفه ها (مانند مسائل مربوط به ازدواج خود راننده) رابطه منفی و معنادار مشاهده شد. همچنین رابطه مدت دریافت گواهینامه با مشکلات مربوط به شرکت و تجربه رانندگی با غذا و رفع گرسنگی و تشنگی، منفی و با نگرانی تغذیه و تشنگی مثبت و معنادار بود. بالاخره رانندگان با تجربه تصادف، نسبت به برخی استرس آورها، دغدغه های بیشتری را در مقایسه با رانندگان غیرتصادفی گزارش کردند.