بررسی مقاومت به پوسیدگی و ثبات ابعاد چوب صنوبرتیمار شده با ترکیب استایرن/نانو ولاستونیت

چوب بسپارهای ساخته شده با تک پاره ای وینیل (مانند استایرن) به دلیل عدم نفوذ به دیواره های سلولی، مقاومت به پوسیدگی کمی داشته و نیاز به تیمار حمایتی دارند. در این مطالعه مقاومت به پوسیدگی و ثبات ابعاد چوب صنوبر (Populus deltoides) تیمار شده با استایرن و نانو ولاستونیت مورد بررسی قرار گرفت. از روش خلاء- فشار برای اشباع نمونه ها استفاده شد. نمونه های چوبی با چهار تیمار مختلف شامل نانو ولاستونیت 4 درصد، استایرن 75 درصد، نانو ولاستونیت (4 درصد) و سپس استایرن (تیمار دو مرحله ای) و همچنین مخلوط نانو ولاستونیت/استایرن (تیمار تک مرحله ای) اشباع شدند. اشباع چوب با تک پار استایرن باعث افزایش وزن قابل توجه نمونه ها شد (بیش از 50 درصد)، درحالیکه مقدار افزایش وزن در تیمار با نانو ولاستونیت حدود 1 درصد بود. واکشیدگی حجمی و مقادیر جذب آب نمونه های تیمار شده با نانو ولاستونیت نسبت به نمونه شاهد کمتر بود. بیشترین کاهش در مقادیر جذب آب و واکشیدگی حجمی در چوب بسپارهای استایرنی دیده شد. افزودن نانو ولاستونیت به استایرن اثر معنی داری بر روی این ویژگی ها نداشت. مقاومت به پوسیدگی سفید نمونه های تیمار شده با نانو ولاستونیت و استایرن افزایش معنی داری داشت. اما پس از آبشویی مقاومت نمونه های تیمار شده با نانو ولاستونیت از دست رفت و کم وبیش همانند نتایج تیمار شاهد بود. افزودن ولاستونیت باعث افزایش معنی دار مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر استایرنی حتی پس از آبشویی شد، اما مقادیر کاهش وزن نمونه ها کماکان قابل توجه بود. براساس نتایج این تحقیق استفاده از مواد دوست دار محیط زیست برای افزایش مقاومت به پوسیدگی چوب بسپارهای استایرنی توصیه می شود.