بررسی تاثیر ریسک ورشکستگی بر نرخ بازده مورد انتظار در سطح سهام انفرادی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر ریسک ورشکستگی بر بازده مورد انتظار سهام داران و یا به عبارت دیگر قیمت گذاری ریسک ورشکستگی در سطح سهام انفرادی با استفاده از داده های مربوط به سهام پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. در این راستا، جامعه آماری متشکل از 376 شرکت غیرمالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی مهر 1387 تا آبان 1397 انتخاب و متغیر فاصله تا نکول، به عنوان معیار سنجش ریسک ورشکستگی شرکت ها با استفاده از مدل کی ام وی- مرتون و با روش حل معادلات همزمان برای تمامی شرکت های نمونه و برای هر ماه محاسبه شد. برای بررسی نحوه تاثیر این متغیر بر بازده مورد انتظار، روش رگرسیون های فاما و مکبث مورد استفاده قرار گرفت و برای تخمین نرخ بازده مورد انتظار از بازده محقق شرکت ها برای دوره هایی با طول متفاوت (یکماهه، شش ماهه، یک ساله و دوساله) استفاده شد. سپس رابطه ی فاصله تا نکول با بازدهی سهام، به صورت منفرد و نیز در حضور سایر ویژگی های موثر بر بازده شرکت هااز جمله بتا، اندازه شرکت، ارزش دفتری به ارزش بازار و مومنتوم بازده، به عنوان متغیر های کنترلی بررسی شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد تاثیر متغیر فاصله تا نکول بر بازده مورد انتظار شرکت چه به صورت منفرد و چه در حضور متغیرهای کنترلی، بستگی به طول دوره بازده ی اندازه گیری شده به عنوان بازده مورد انتظار شرکت دارد و این اثر در دوره های طولانی مدت به صورت قوی تر مشاهده می شود، به صورتی که هر چه فاصله تا نکول کمتر باشد و یا به عبارت دیگر شرکت به درماندگی مالی و یا ورشستگی نزدیک تر باشد، نرخ بازده مورد انتظار سهامداران برای سرمایه گذاری در سهام آن شرکت بزرگتر است.