میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با تنبی هات و تشویقات سازمانی در بین پایوران دریایی

کارکنان نظامی بخصوص نیروهای دریایی، در معرض استرس زاهای زیادی هستند که می تواند منجر به فرسودگی شغلی آنها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی در بین پایوران دریایی و ارتباط آن با تنبی هات و تشویقات سازمانی انجام شد.

مطالعه مقطعی حاضر در سال 1395 در جنوب ایران انجام شد. با توجه به معیارهای ورود و خروج، پایوران دریایی با روش تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. در ابتدا اطلاعات دموگرافیک و همچنین تشویقات و تنبی هات با خوداظهاری افراد شرکت کننده در چک لیست ثبت شد. برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسشنامه استاندارد گلدارد (GBI) استفاده شد.  

 تعداد 130 نفر از پایوران دریایی بررسی شدند که میانگین سنی کل افراد 6/7±35/7 سال بود. میانگین امتیاز فرسودگی شغلی در کل افراد 0/74±4/06 است. این امتیاز در حد متوسط به بالا فرسودگی شغلی قرار دارد و نشان دهنده این است که فرد وضعیت زیاد خوبی ندارد و باید بیشتر مراقب خود باشد. تعداد 86 نفر (65/3 %) فرسودگی فرسودگی متوسط و زیاد داشتند. تشویقات (0/03=p) و تنبی هات  (0/001=p) تاثیر معنی داری در فرسودگی شغلی کارکنان داشت. دیگر متغیرهای سازمانی بررسی شده ارتباط معنی داری با فرسودگی شغلی نداشت.

 فرسودگی شغلی اکثر پایوران دریایی مورد مطالعه در سطح متوسط می باشد. بنابراین می طلبد که مسوولان توجه بیشتر به علل فرسودگی شغلی و رفع آن داشته باشند. کاهش تنبی هات و افزایش تشویقات (عوامل سازمانی) می تواند نقش موثری در جهت کاهش فرسودگی شغلی داشته باشند.