برآورد اثرات PM2.5 شهر تهران بر سلامت، با استفاده از نرم افزار BenMAP-CE

با وجود بهبود قابل توجه کیفیت هوا در سال 1397 در تهران و کمتر شدن میانگین غلظت های اکثر آلاینده ها در مقایسه با سال های قبل، کیفیت هوا در این کلانشهر کماکان با مقادیر رهنمود سازمان جهانی بهداشت و استاندارد ملی فاصله دارد. هدف این مطالعه، برآورد اثرات آلودگی هوا بر سلامت در شهر تهران و با لحاظ نمودن توزیع مکانیPM2.5  و توزیع مکانی جمعیت، در تعیین میزان مواجهه است.

در این مطالعه، ضمن معرفی تابع غلظت-پاسخ GEMM و نرم افزار BenMAP-CE، مرگ و میر منتسب به مواجهه بلند مدت با PM2.5 هوای آزاد و توزیع مکانی آن در تهران برای سال های 1396 و 1397 از این طریق تخمین زده شده است. داده های غلظت ساعتی PM2.5 ایستگاه های سنجش کیفیت هوا جهت تخمین میزان غلظت PM2.5 برای 349 محله تهران استفاده شده است.

 نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین غلظت مواجهه با PM2.5 وزن دهی شده با جمعیت در شهر تهران در سال های 1396 و 1397 برابر µg/m3 31/8 و  µg/m326/2 بوده است. با استفاده از تابع GEMM، در مجموع 377,7 (126,6-581,8) مرگ منتسب به PM2.5 در سال 1396 در بزرگسالان (بزرگ تر از 25 سال) برآورد گردید و برای سال 1397 این تعداد 418,6 (918,5-753,6) برآورد شد.

توزیع مکانی مرگ های منتسب به PM2.5 نشان داد نرخ مرگ منتسب به ازای هر 100 هزار نفر جمعیت، در مناطق 16 و 18 شهرداری تهران از سایر مناطق بالاتر و در منطقه یک از مناطق دیگر پایین تر است.