وضعیت آینده تولید پسماند جامد شهر تهران به روش تحلیل رگرسیونی مبتنی بر جمعیت

آگاهی از مقدار تولید پسماند جامد شهری، نقش ویژه ای در تدوین سیاست های مدیریت پسماند ایفا می کند. تاکنون، روش های مختلف برای تخمین مقدار تولید پسماند به کار گرفته شده اند. در این پژوهش هشت فرم خاص از توابع ریاضی با روش تحلیل رگرسیون مبتنی بر جمعیت برای پیش بینی تولید پسماند ارزیابی شدند.

آزمون معنی داری هر یک از مدل ها با آماره F و آزمون ضرورت وجود پارامترهای پیشگو با آماره t انجام شد. از شاخص های آماری ضریب تعیین (R2)، ضریب تعیین تعدیل شده (R2Adjusted)، ریشه میانگین مربع خطا (RMSE)، خطای اریبی (MBE) و درصد میانگین خطا (MPE) برای نکویی برازش مدل ها استفاده شده است. برای بررسی توانایی پیشگویی مدل ها ضریب تعیین پیش بینی شده (R2Predicted) با روش اعتبارسنجی متقابل یک طرفه محاسبه شد.

 نتایج تحلیل نشان داد مدل های چندجمله ای درجه دو و بالاتر علی رغم دقت خوب، معنی دار نبوده (در سطح 0.01) و برای پیش بینی های بلند مدت مناسب نیستند. مدل های خطی، توانی و نمایی با R2 به ترتیب 0.942، 0.932 و 0.936 و R2Predicted به ترتیب 0.904، 0.893 و 0.898 بهترین هستند؛ اما، عدم قطعیت در مدل نمایی بیشتر است.

 وضعیت تولید پسماند در چهار سناریوی مبتنی بر رشد جمعیت (افزایش، تثبیت و کاهش موالید) برای کلان شهر تهران در سال های 1400-1430 بررسی شد. هر چهار سناریو، افزایش تولید سالانه و سرانه پسماند را تا سال 1430 نشان می دهند. بنابر نتایج، انتظار می رود تولید روزانه پسماند در تهران از ton 7360 به حداکثر ton 12317 در سال 1430 برسد.