نقش بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان شهر قزوین

افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است. رضایت از زندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری موفقیت آمیز فرد با تغییر در موقعیت های گوناگون زندگی مورد توجه قرار می گیرد. عوامل متعددی در رضایت از زندگی نقش دارند. ازجمله این عوامل بخشش و تحمل پریشانی می باشد. لذا پژوهش حاضر باهدف نقش بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان شهر قزوین انجام شد.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 150 سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر قزوین بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، 108 نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده پرسش نامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، بخشش تامپسون و همکاران (2005) و رضایت از زندگی داینر (1985) و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد، ضریب همبستگی بین تحمل پریشانی و رضایت از زندگی (0/680 = r ،0/001 > P) و بخشش با رضایت از زندگی (0/616 = r،0/001 > P) معنی دار است. همچنین مولفه های تحمل پریشانی 46/8 به طور مثبت و مولفه های بخشش 38/1 به طور مثبت رضایت از زندگی را پیش بینی می کنند (0/001 > P).

نتایج پژوهش اهمیت بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان را نشان می دهد و پیشنهاد می‏شود که مدل‏ های درمانی بخشش درمان و تحمل پریشانی جهت ارتقای رضایت از زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرند.