تعیین رطوبت بحرانی برخی خاک های آب گریز مرغزار شهرکرد

مقدار رطوبت خاک، حساس ترین فاکتور مرتبط با تغییرات آب گریزی و آب دوستی خاک است. آب گریزی در خاک ها یک ویژگی دائمی نیست و این امکان وجود دارد که در فصل خشک به حداکثر برسد و در فصل های مرطوب کاهش یابد یا حذف شود. می توان گفت از لحاظ رطوبت، یک ناحیه انتقالی یا بحرانی وجود دارد که به عنوان حد رطوبتی یا رطوبت آستانه تعریف می شود و در رطوبت های کمتر از آن، دفع آب و در رطوبت های بالاتر از آن خاک خیس شونده است. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات رطوبت خاک بر درجه آب گریزی و تعیین مقدار رطوبت آستانه ای در نمونه های خاک مورد بررسی در مرغزار شهرکرد بود. در این پژوهش، تعدادی نمونه خاک از مرغزار شهرکرد بررسی شد. پس از تعیین رطوبت اولیه خاک، شرایط آب گریزی خاک با تعیین زمان نفوذ قطره آب (WDPT)، بررسی شد. تغییرات رطوبتی خاک به روش خیس کردن و خشک کردن خاک انجام و در هر مرحله وضعیت آب گریزی خاک آزمون شد. کاهش رطوبت در خاک های آب گریز منجر به تغییر درجه آب گریزی و در یک نمونه خاک آب دوست باعث ایجاد شرایط آب گریزی در خاک شد. رطوبت آستانه نیز، تا حداکثر 54 درصد رطوبت حجمی در یک نقطه مورد بررسی، مشاهده شد که بر اساس آن، مقدار بالای رطوبت آستانه در این نقطه، نشان دهنده قابلیت بالای خاک برای تولید روانا ب و سیل خیزی بود. بررسی آنالیز خاک نشان داد که مقدار ماده آلی خاک با رطوبت آستانه همبستگی مثبت دارد.