گالکتین 1 و سوپراکسید دیسموتاز در فرایند ترمیم زخم با استفاده از لارو درمانی، درگیر هستند

گالکتین 1 و سوپراکسید دیسموتاز دو مولکول شناخته شده در روند بهبود زخم هستند که با مکانیسم های مختلف در محل زخم باعث بهبودی زخم می شوند. لارو درمانی یکی از روش های درمان زخم است که در آن از لارو مگس های sericata Lucilia استفاده می شود که امروزه به دلیل افزایش زخم های دیابتی مزمن و مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها به لیست روش های درمانی بازگشته است. در این مطالعه، هدف ما بررسی تاثیر عصاره لارو بر سلولهای فیبروبلاست و بررسی اثر آن بر میزان تغییرات پروتئین گالکتین-1 و سوپر اکسید دیسموتاز سلولهای فیبروبلاست است. برای تعیین تغییرات پروتئین ، سلولهای فیبروبلاست 3T3 با عصاره لارو تحت تیمار قرار گرفتند ، سلولهای فیبروبلاست 3T3 کشت داده شدند و پس از تراکم مناسب به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد و گروه دوم با عصاره لارو با غلظت 5/12 میکروگرم بر میلی لیتر تحت تیمار قرار گرفتند. پس از 24 ساعت ، از روش الکتروفورز ژل دو بعدی برای سطح پروتئین و PCR کمی برای مطالعات بیان ژن استفاده شد. در آزمایش ژل 2D ،سه لکه پروتئینی یعنی گالکتین-1 ، سوپراکسید دیسموتاز و گلیسرآلدهید-3-فسفات دهیدروژناز با موفقیت شناسایی شد. بیان این سه پروتئین در سلولهای تحت تیمار با عصاره لارو نسبت به سلولهای گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین، بیان کمی این ژنها با استفاده از روش PCR کمی تایید شد. در نهایت، مشخص شد که تیمار سلولهای فیبروبلاست با عصاره لارو باعث افزایش بیان گالکتین-1 ، سوپراکسید دیسموتاز و گلیسیرالدیید -3-فسفات دهیدروژناز میشود که اثر مثبت آنها در بهبود زخم ها مشخص است.