بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان بابل

کارکنان مشاغل بهداشتی و درمانی به دلیل حجم کاری زیاد و با توجه به فقدان ارتقای علمی و شغلی در کنار حساس بودن نوع مسئولیت ها، در معرض فرسودگی شغلی هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان بابل در سال 1395 انجام پذیرفت.

 در این مطالعه مقطعی، 210 نفر از شاغلین مراکز بهداشتی و درمانی به روش طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر سن، جنس، شغل، رشته تحصیلی، میزان تحصیلات، نوع استخدام، میزان حقوق، سابقه کار، محل خدمت و پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی مازلاک (Maslach Burnout Inventory) MBI بود که فرسودگی شغلی را در سه بعد تحلیل عاطفی، مسخ شخصیت و احساس کاهش موفقیت فردی می سنجید. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 22 و با سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام شد.

46 نفر (2/22%) کارکنان خستگی هیجانی بالا و 55 نفر(6/26%) دارای مسخ شخصیت بودند. هیچ کدام از افراد احساس کفایت شخصی پایین نمی کردند. خستگی هیجانی و مسخ شخصیت رابطه معنی دار معکوس با میزان تحصیلات کارکنان داشتند (004/0P= و 005/0P=). بین خستگی هیجانی با سابقه کار (003/0P=)، نوع استخدام (048/0P=)، و بین مسخ شخصیت با سابقه کار (001/0P=) و نوع استخدام (013/0P=) ارتباط معنادار مستقیمی مشاهده گردید.

 با توجه به وجود مولفه های فرسودگی شغلی بین کارکنان، لزوم مدیریت صحیح منابع انسانی جهت ارتقاء روحیه و انگیزه کاری و فراهم نمودن محیط کار مطلوب همراه با حمایت های مالی، بیش از پیش احساس می شود.