نقش واسطه ای شادکامی در رابطه میان امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با توجه نقش واسطه ای شادکامی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان کاشان در بهار 1395 بودند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 431 دانش آموز (187 پسر و 244 دختر) با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای طبقه ای متناسب با جنسیت انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های امید اسنایدر، خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ، شادکامی لیبومیرسکی و فرم کوتاه شده سرزندگی تحصیلی چاری پاسخ دادند. داده ها از طریق آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسه مراتبی به وسیله نرم افزارSPSS-22 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد امید (26/0=β و 05/0P<) و خودکارآمدی تحصیلی (21/0=β و 05/0P<) می توانند به طور معناداری سرزندگی تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند و شادکامی نقش میانجی گر در رابطه امید و خودکارآمدی با سرزندگی تحصیلی دارد. بنابراین، از طریق افزایش سطح امید و خودکارآمدی تحصیلی می توان به افزایش شادکامی و به این ترتیب ارتقاء سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان و افزایش توانایی حل کردن چالش ها و موانع تحصیلی آنان کمک نمود.