کاهش اثرات تنش خشکی با کاربرد خارجی اسپرمیدین و اسید سالسیلیک بر ختمی

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محیطی است که رشد گیاهان زینتی را در فضای سبز محدود می سازد. اثر اسپرمیدین و سالسیلیک اسید بر ختمی تحت تنش تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا، گیاهان با سه غلظت اسپرمیدین و سه دوز اسید سالسیلیک (شاهد، 100، 200 و 400 میکرومولار) در سه روز متوالی اسپری شدند، و سپس به مدت دو هفته تحت تنش خشکی (80، 60 و 40% ظرفیت زراعی) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش خشکی تا 40 % ظرفیت زراعی سبب افزایش نشت الکترولیت، پرولین و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز در مقایسه با گیاهان شاهد شد. همچنین کاربرد 100 میکرومولار اسپرمیدین و اسید سالسیلیک در بین غلظت های مختلف به طور معنی داری سبب کاهش نشت الکترولیت و فعالیت آنزیم کاتالاز و افزایش محتوای نسبی آب، پرولین، پروتیین، فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، تعداد گل و سطح برگ شد، اما غلظت های بالاتر (400 میکرومولار) بی اثر و یا اثرات بازدارنده داشتند. تیمار با 100 میکرومولار اسپرمیدین و اسید سالسیلیک سبب افزایش مقاومت به تنش خشکی (تا 40 % ظرفیت زراعی) با کاهش نشت الکترولیت (5 %) و افزایش محتوای نسبی آب (11 و 9 %)، مقدار پرولین (31 و 21 %)، شاخص کلروفیل (18 و 5 %) و وزن خشک (3 %) در مقایسه با گیاهان تیمار نشده تحت تنش خشکی 40 % ظرفیت زراعی شد. رشد ختمی به طور شدید تحت تنش خشکی آسیب می بیند، اما کاربرد اسپرمیدین و اسید سالسیلیک سبب افزایش محتوای نسبی آب، پرولین و پروتیین در گیاهان تحت تنش خشکی شد. کاربرد اسپرمیدین و اسید سالیسیلیک می تواند به عنوان یک تمرین اقتصادی برای افزایش عملکرد ختمی در شرایط کمبود آب در نظر گرفته شود.