نقش نشانه‎شناسی سلاح در امام‎شناسی

امامت اصولی‎ترین مسئله در اندیشه شیعی و چالش‎برانگیزترین موضوع در جهان اسلام، و مصداق‎یابی امام در میان شیعه، تنش زاترین مسئله بوده است. برخی معیارهای ارائه شده برای شناخت امام بر این تنش افزوده است. در اختیار داشتن «سلاح رسول خداˆ» به عنوان نشانه امامت، نزاع‎های درون‎شیعی را عمیق تر کرده و هریک از مدعیان امامت، بر آن اساس، ادعای امامت داشته‎اند. پژوهش حاضر با رویکردی علمی بر آن است تا نقش سلاح را به عنوان معیاری در شناخت امام بررسی کند. این مسئله نیازمند مطالعه گزاره‎های تاریخی و روایات شیعی و در واقع، مطالعه ای میان رشته‎ای است که در مقام داوری، با آمیزه ای از توصیف نقلی و تحلیل عقلی دامنه تحقیق را جمع کرده و درصدد پاسخ‎گویی به پرسش‎های تحقیق براساس مفهوم و قلمرو معنایی «سلاح» و نیز کاربرد سلاح رسول خداˆ در گزاره‎های حدیثی تاریخی و نیز کلامی تاریخی است و دریافته که انشعاب شیعه پس از عاشورا، زمینه‎ساز پیدایش جریان‎های انحرافی و مدعی امامت شد و نشانه‎هایی مانند «سلاح» به عنوان نماد امامت برای اثبات ادعای آنان ظهور و بروز یافت، که با واکنش امامان معصوم‰ روبه‎رو گردید و این نشانه، معیاری در شرایط زمانی و سیاسی خاص شمرده شد.