پیش بینی خودمهارگری بر اساس هیجان خواهی و خودمیان بینی؛ نقش میانجیگرنه سبک های مقابله ای دانش آموزان

هدف از تحقیق حاضر، پیش بینی خودمهارگری بر اساس هیجان خواهی و خودمیان بینی: نقش میانجیگرانه سبک های مقابله ای بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با معادلات ساختاری است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل در نیمسال دوم تحصیلی 97-96 می باشد که طبق آمار گرفته شده از آموزش و پرورش برابر با 380 اعلام شده است. روش نمونه گیری در تحقیق حاضر با توجه تصادفی خوشه ای خواهد بود. با توجه به اینکه تعداد جامعه آماری بالا می باشد، طبق جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان بالاترین تعداد نمونه 181 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب خواهند شد. از پرسشنامه خودمهارگری تانجی (2004)، مقیاس هیجان خواهی آرنت (1992)، پرسشنامه خود میان بینی لاپسلی و همکاران (1996) و پرسشنامه سبک های مقابله ای لازاروس و فولکمن (1985) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های حاصل از تحقیق حاضر از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و آزمون ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه» در سطح معناداری 05/0 و از نرم افزار لیزرل جهت معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد: بین خودمهارگری با هیجان-خواهی و خودمیان بینی و نقش میانجیگرانه سبک های مقابله ای رابطه چندگانه وجود دارد. بین خودمهارگری با هیجان خواهی و نقش میانجیگرانه سبک های مقابله ای رابطه وجود دارد. بین خودمهارگری با خودمیان بینی و نقش میانجیگرانه سبک های مقابله ای رابطه وجود دارد. بین هیجان خواهی با خودمیان بینی و نقش میانجیگرانه سبک های مقابله ای رابطه وجود دارد.