اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یکی از راهکارهای روان شناختی جهت افزایش تاب آوری و انعطاف پذیری بیماران از طریق مواجهه سازی بیمار با موقعیت های مورد اجتناب قبلی است. هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی و تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان بود.

در این پژوهش با طرح پیش آزمون- پس آزمون،  تعداد 50 نفر به صورت غیرتصادفی- هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 25 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مقیاس های پذیرش، عمل و تاب آوری استفاده و همچنین جهت تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) بهره گرفته شد.

 میانگین انعطاف پذیری روان شناختی و تاب آوری در پس آزمون به ترتیب در گروه آزمایش 2500/44 و 0000/95 و در گروه کنترل 0000/34 و 2400/77 بود که اختلاف میانگین ها در گروه آزمایش و گروه کنترل نشان دهنده موثر بودن درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان بوده است. همچنین میزان تاثیر این درمان در مرحله پس آزمون برای متغیرهای انعطاف پذیری روان شناختی کل و تاب آوری کل به ترتیب برابر 30/0 (001/0>p) و 19/0 (048/0=p) بود و این بدان معنی است که30% واریانس نمرات پس آزمون متغیر انعطاف پذیری روان شناختی و 19% واریانس نمرات پس آزمون تاب آوری به دلیل درمان مبتنی بر ACT بوده است.

 درمان مبتنی بر ACT موجب افزایش انعطاف پذیری روان شناختی و تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان می شود.