کارآمدی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عملکردهای عاطفی و کیفیت زندگی زنان باردار تحت لقاح آزمایشگاهی

ناباروری، و به دنبال آن استفاده از روش های درمانی نوین، هر دو با مشکلات روان شناختی و خلقی متعددی همچون افسردگی، اضطراب و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی کارآمدی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر عملکردهای عاطفی و کیفیت زندگی زنان باردار تحت لقاح آزمایشگاهی بود.

این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل زنان باردار تحثت لقاح آزمایشگاهی شهر مشهد در سال 1397 بود که تعداد 30 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش جهت اندازه گیری عملکرد عاطفی از پرسشنامه های افسردگی بک (BDI-II) و اضطراب بک (BAI) و برای اندازه گیری کیفیت زندگی از فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده گردید. پس از تشکیل گروه های نمونه، مداخله درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا گردید.

نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث بهبود عملکرد عاطفی و افزایش کیفیت زندگی زنان باردار شده است.

استفاده از مداخلات روان شناختی به ویژه درمان پذیرش و تعهد با کاهش شدید آسیب های روان شناختی ناشی از ناباروری و همراه است که می توان از آن به عنوان روشی سودمند بهره گرفت.