نقش میانجی تاب آوری در ارتباط بین شفقت خود و عزت نفس با بهزیستی روان شناختی افراد نظامی

سلامت روان افراد نظامی و متغیرهای زمینه ساز آن اهمیت زیادی برای نیروهای مسلح و جامعه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت خود و عزت نفس با میانجی گری تاب آوری بر بهزیستی روان شناختی افراد نظامی، در قالب یک مدل علی انجام گرفت.

این پژوهش توصیفی- همبستگی در دی ماه سال 1397 بر روی کلیه افراد ساکن در یک شهرک نظامی در تهران با حجم نمونه 200 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. ابزار گردآوریی داده ها، پرسش نامه های بهزیستی روانشناختی، شفقت به خود، عزت نفس روزنبرگ و تاب آوری بود. مدل فرضی پژوهش از طریق روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار Lisrel 8.54 مورد تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش، بهزیستی روان شناختی به عنوان متغیر وابسته، تاب آوری متغیر میانجی و متغیرهای شفقت به خود و عزت نفس به عنوان متغیرهای مستقل بودند.

نتایج نهایی بیانگر معناداربودن تاثیر متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته در هر مسیر و با اطمینان 95% بود. همچنین شاخص های نیکویی برازش RMSEA، GFI، AGFI، IFI، RFI حاکی از برازندگی مطلوب مدل پیشنهادی و تطابق آن با داده های تجربی بود.

متغیرهای شفقت خود و عزت نفس، هم به صورت مستقیم و هم از طریق تقویت تاب آوری می توانند نقش به سزایی در سطح بهزیستی روانی افراد نظامی داشته باشند. نقش شفقت خود در افزایش تاب آوری و بهزیستی روان شناختی، بیشتر از عزت نفس است.