تحلیل ساختاری و محتوایی مثنوی های روایی شیعی در عصر قاجار

در عهد قاجار بنا به دلایل اجتماعی و سیاسی سرودن اشعار مذهبی رونق گرفت. یکی از گونه های شعر مذهبی در این عصر مثنوی هایی روایی بود که در آنها داستان زندگی پیامبر و امامان شیعه منظوم شده بود. منظور از روایی در اینجا آن است که مثنوی داستانی را روایت میکند .این مثنوی ها را از جهت محتوا میتوان در شش دسته کلی جای داد، اگرچه گاهی این تقسیم بندی بهخاطر ماهیت مثنوی ها نمیتواند کاملا دقیق باشد و همپوشانی هایی دارد و برخی آثار بهگونه ای هستند که میتوان آنها را در بیش از یک دسته قرارداد. این شش دسته عبارتند از پیمبرنامه ها، حیدری نامه ها، حسینی نامه ها، مختارنامه ها، امام نامه ها و مولودنامه ها. بیشترین محتوا به نقل داستان کربلا یعنی حسینی نامه ها اختصاص دارد و پس از آن غلبه با حیدری نامه هاست. هدف از نگارش این مقاله معرفی سطح فکری و ساختار و محتوای این مثنوی هاست.