تحقق مرجعیت علمی رویکردی کلیدی برای خودسازی، جامعه پردازی و تمدن سازی

کشور ایران به حرکتی همه جانبه برای رسیدن به هدف انقلاب اسلامی که همانا تشکیل تمدن نوین اسلامی است نیاز دارد. در این مقاله تلاش شده است تا با بهره جستن از بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، مراحل و چگونگی دستیابی به این هدف تبیین شود. مرجعیت علمی به عنوان رویکردی کلیدی و ابزاری قدرتمند در پرتو قرآن و عترت اسلامی می تواند به خودسازی وجامعه پردازی منجر شود که این مهم نهایتا به تمدن سازی ختم خواهد شد. در این مقاله تعاملی به صورت بنیادین مورد بحث قرار می گیرد که بتواند دانشگاه ها و حوزه های علمیه را در چارچوبی ساختارمند برای رسیدن به هدف مرجعیت علمی قرار دهد.

با روش مرور کتابخانه ای و ثبت تجربیات افراد خبره و استفاده از منابع علمی موجود مطالب جمع آوری شده است.

چرخه ساختار وجودی انسان به بررسی ادراکات (شامل حس، خیال، وهم و عقل) و عمل انسان می پردازد. علم به دست آمده می تواند انسان را به سمت رشد و یا غی(سقوط) سوق دهد. تفکر ابزار اصلی پژوهش ها، کشفیات، اختراعات و .. است که اگر در پرتو ایمان قرار گیرد و برپایه فهوای دین مبین اسلام و اصول فطرت مان باشد، آن وقت علم و دانش محصول شده به سمت رشد خواهد بود و این علم که نتیجه خودسازی عالمان بوده است به عمل هایی برپایه ساختار وجودی انسان تبدیل خواهد شد که جامعه پرداز است و در شکل گیری تمدن اسلامی حایز اهمیت خواهد بود.

مرجعیت علمی به عنوان رویکرد و ابزاری مهم در پیشبرد اهداف عالیه مشخص شده در بیانیه گام دوم محسوب می شود. این مهم می تواند به خودسازی، جامعه پردازی و تمدن سازی کمک بزرگی کند. اندیشکده های قرآنی و دینی و مراکز علمی و پژوهشی کشور با همکاری و تعاملی تنگاتنگ بر پایه ساختار وجودی انسان می توانند عالمانی تربیت کنند که به تحقق مرجعیت علمی رشدآور کمک کنند.