مقایسه کارایی پلی فریک سولفات با منعقدکننده های متداول جهت حذف کدورت و کربن آلی آب های سطحی

انعقاد و لخته سازی یکی از مهمترین و کاربردی ترین روش های تصفیه آب و فاضلاب می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی منعقد کننده های سولفات آلومینیوم، کلرور فریک، پلی آلومینیوم و پلی فریک سولفات در حذف کدورت از آب آشامیدنی صورت پذیرفت. در فرایند انعقاد- لخته سازی ته نشینی، بوسیله آزمایش جار مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش بررسی و مطالعه تاثیر ماده منعقد کننده پلی فریک سولفات بر حذف کدورت آب (بالا-پایین) و حذف کل کربن آلی موجود در آب (TOC) بوده است. برای این منظور آب شهر تهران برای مطالعه موردی انتخاب شد. قسمت عمده کدورت در آبهای سطحی از فرسایش مواد کلوئیدی نظیر خاک رس، لای خرده سنگها و اکسیدهای فلزی از خاک حاصل می باشد. رشته های گیاهی و میکروارگانیسم ها نیز در افزایش کدورت نقش دارند . گند زدایی آبهای کدر به علت خواص جذبی برخی از کلوئیدها و نیز با توجه به این که جامدات ممکن است سبب حفاظت از میکروارگانیسم ها در برابر مواد گند زدا شوند عملی مشکل به شمار میرود TOC . مقدار کل کربن آلی را به ما نشان می دهد. بنابراین شاخص بسیار خوبی برای تخمین مواد آلی می باشد. براساس نتایج بدست آمده این ماده در مقایسه با دیگر منعقد کنندهای مورد آزمایش، دارای عملکرد بهتری از نظر راندمان حذف کدورت، درصد حذف کربن آلی داشته و در محدوده وسیعتری ازpH عمکرد مناسب دارد.