تاثیر اصول شهر زیست پذیر در ارتقای سطح رضایت مندی شهروندان، مورد مطالعاتی: ناحیه 4 منطقه 4 شهرداری تهران

امروزه شهرهای بزرگ با چالش های بسیاری در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مواجه شده اند. در این میان مشکلاتی از قبیل انواع آلودگی ها، ترافیک و غیره، کیفیت محیطی و به تبع آن زیست پذیری در شهرهای بزرگ را کاهش داده است. هدف از این مقاله سنجش رضایت مندی شهروندان منطقه 4 شهرداری تهران با در نظر گرفتن اصول و شاخص های زیست پذیری با تاکید بر ابعاد زیست محیطی و اجتماعی می باشد. منطقه 4 بخشی از پهنه سبز شرق تهران و دانشگاه علم و صنعت ایران به عنوان یک فضای آموزش عالی همراه با محوطه ای سرسبز، وجود زندگی محله ای و حضور تعداد بالایی دانشجو در این منطقه از دیگر دلایل انتخاب محلات این منطقه به عنوان نمونه مورد مطالعه در مقاله حاضر می باشد. در این مقاله شاخص هایی که از نظر صاحب نظران و موسسات معتبر ملی و بین المللی در درک مشترک مردم از رضایت مندی زندگی شان موثر بوده اند شناسایی و تحلیل شده است. با توجه به کلی بودن این امر که شاخص ها کلی می باشند در مرحله تحلیل عاملی به بومی سازی آن ها براساس صاحب نظران و موسسات معتبر ملی و بین المللی در محدوده مورد مطالعه مبادرت ورزیده می شود تا در نهایت شاخص ها براساس میزان اهمیتشان سطح بندی شده و بتوان در حداقل زمان ممکن به بهترین شرایط در محدوده دست یافت. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل های آزمون T تک نمونه ای، مدل تحلیل عاملی و رگرسیون خطی در محیط نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار می گیرند. به این صورت که ابتدا به وسیله آزمون T تک نمونه ای معناداری شاخص ها موردبررسی قرارگرفته و پس از آن به خلاصه سازی و همگن سازی و بومی سازی شاخص ها به روش تحلیل عاملی پرداخته و با استفاده از روش رگرسیون خطی به اولویت بندی شاخص ها در محدوده موردمطالعه پرداخته می شود. نتایج حاصل نشان دهنده اهمیت بیش تر شاخص و زیرشاخص های حضورپذیری در فضا و بعد از آن، شاخص ها و زیرشاخص های هویت و حس تعلق به مکان در محله قرار دارند.