تاثیر منطقه جغرافیایی سکونت در تنوع غذایی خانوارهای شهری ایران

عادات غذایی و رفتار تغذیه ای مردم در حقیقت شکل دهنده فرهنگ غذایی هر جامعه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر بر تنوع غذایی در خانوارهای شهری ایران است.

 مطالعه به صورت مقطعی و تحلیلی بر روی 18627 خانوار انجام گرفت. داده ها از نشریه درآمد و هزینه خانوار شهری 1395 مرکز آمار ایران جمع آوری شد. در این تحقیق، برای اندازه گیری تنوع غذایی از نمایه بری استفاده شد. نمایه مزبور بین یک تا صفر بوده و مقدار بیشتر نشانگر تنوع غذایی بیشتر است. متغیرهای الگو مورد مطالعه، شامل متغیرهای فردی (سن، تحصیلات، جنس)؛ اجتماعی (سواد، منطقه جغرافیایی، نرخ مشارکت)؛ اقتصادی (درآمد، هزینه) می باشند.

افزایش یک فرد با سواد در خانوار درصدک های 10، 25، 50، 75 و 90 موجب افزایش تنوع غذایی بترتیب 0013/0، 0003/0، 0001/0، 0008/0 و 0007/0 در نمایه تنوع غذایی می شود (01/0P<). مخارج سرانه غذایی در همه صدک ها رابطه مثبت با تنوع غذایی دارد. در صدک میانه (50%t=) افزایش 1000 ریال به سرانه مخارج غذایی، تنوع غذایی خانوار را 5/2 درصد افزایش می دهد (01/0P<). خانوارهای ساکن مناطق جنوبی و مرکزی کشور به ترتیب بیشترین و کمترین تنوع را در رژیم غذایی خود دارند.

رفتار تنوع غذایی در خانوارهای ایرانی بیش از همه وابسته به منطقه سکونت آنها می باشد. رشد درآمد خانوار در صدک های پایین موجب افزایش تنوع غذایی می گردد. لذا رشد اقتصادی منجر به تنوع غذایی و پیشگیری از بیماری های غیرواگیر خواهد شد.