اولویت بندی تجهیزات هوشمندسازی ساختمان ها با رویکرد پدافند غیرعامل

با توجه به اینکه ساختمان ها به صورت مداوم در معرض تهدیدات قرار دارند، ضرورت دارد که آمادگی کامل برای مقابله با انواع تهدیدات و آسیب های ناشی از آن ها وجود داشته باشد. از این رو، به کارگیری اصول و مبانی پدافندغیرعامل در طراحی و اجرای ساختمان، امری بدیهی و غیرقابل انکار تلقی می شود. برای جلوگیری و یا حداقل کاهش ملموس فجایعی که در زمان سیل، زلزله، جنگ و... روی می دهد، می توان از راهکارهایی همچون به کارگیری ساختمان هوشمند، استفاده کرد. هوشمند سازی ساختمان ها به عنوان یکی از روش هایی است که موجب استحکام بیشتر ساختمان ها، افزایش عمر بنا، کاهش هزینه نگهداری بنا بعد از ساخت و نیز کاهش مصرف انرژی در زمان ساخت می شود.

این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، ابتدا به بررسی و شناسایی تهدیدات متصور بر ساختمان و هوشمندسازی ساختمان به عنوان راهکاری موثر جهت کاهش خطرپذیری ساختمان از دیدگاه پدافند غیرعامل، پرداخته است و سپس با استفاده از روش تصمیم گیری شباهت به گزینه ایده آل یا تاپسیس، تجهیزات هوشمندسازی ساختمان در بخش معماری جهت حفظ دارایی های دفاعی ساختمان، اولویت بندی شد.

با توجه به عملکرد سامانه هوشمند در ساختمان، می توان گفت که با در نظر داشتن امنیت کاربران، کاربرد این سامانه در بخش معماری ساختمان با توجه به اصول و مبانی پدافند غیرعامل تاثیر بیشتری را در برقراری حفاظت و امنیت آن و افزایش دارایی های دفاعی، نسبت به سایر بخش های ساختمان دارد. بنابراین زیرسامانه های بخش معماری در هوشمندسازی ساختمان مورد ارزیابی قرار گرفته است.

با توجه به نتایج حاصل از تحلیل تاپسیس در اولویت بندی تجهیزات هوشمندسازی ساختمان، شیشه های هوشمند، درهای هوشمند و دوربین مداربسته به ترتیب به عنوان تکنولوژی نوین و پویا معرفی می شوند که ترکیب آن با اهداف پدافند غیرعامل، باعث تسهیل مدیریت بحران در هر سه حالت قبل از وقوع، هنگام وقوع و بعد از وقوع بحران خواهد شد.