بررسی تاثیر نانوذره و بالک اکسید روی بر بیان ژن های پراکسیداز و دلتا 1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز و فعالیت آنزیم پراکسیداز و محتوای پرولین در گیاه‫چه های ازمک

ارزیابی تاثیر نانوذره اکسید روی در مقایسه با اثرات فرم بالک آن بر فعالیت آنزیم پراکسیداز، بیان ژن پراکسیداز، محتوای پرولین و بیان ژن آنزیم 1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز (P5CS) در گیاهچه های ازمک.

گیاه چه های ازمک با سه تکرار مستقل و در قالب طرح کاملا تصادفی بمدت 7 روز در حضور غلظت های مختلف این ذرات رشد کردند، سپس پارامترهای مذکور اندازه گیری شدند.

درحالی‏که فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار با ذرات نانو و بالک به‫ترتیب در حضور غلظت های بالاتر از 50 و 100 میلی‫گرم بر لیتر نسبت به نمونه شاهد به‏طور معنی داری افزایش نشان داد، بیان ژن پراکسیداز در آن‏ها مشابه نمونه شاهد بود. از طرف دیگر، محتوای پرولین گیاه چه های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت نانو ذره در محیط در مقایسه با نمونه شاهد به ‏طورمعنی داری افزایش یافت، درحالی‏که تفاوت معنی ‏داری در بیان ژن P5CS در تیمارهای مختلف نسبت به نمونه شاهد مشاهده نشد. در گیاه چه های تیمار شده با فرم بالک، محتوای این اسید آمینه تا غلظت 100 میلی‏گرم بر لیتر به‏ طور معنی داری افزایش و در غلظت‏ های بالاتر از 250 میلی‏گرم بر لیتر به ‏صورت معنی داری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد. بیان ژن P5CS درگیاه چه‫ های تیمار شده با فرم بالک نیز تا غلظت 500 میلی‏گرم بر لیتر مشابه نمونه شاهد بود و در حضور بالاترین غلظت این ذره به‏ صورت معنی داری کاهش نشان داد.

از مجموع نتایج چنین به نظر می رسد که نانوذره اکسید روی نسبت به فرم بالک تاثیر کمتری بر پارامترهای ذکر شده داشته است که احتمالا به ‏دلیل آزاد شدن کمتر یون روی تحت این شرایط باشد.