مدل پیش بینی رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی براساس سبک های دلبستگی و سازمان شخصیت در نوجوانان دانش آموز: نقش واسطه ای راهبردهای شناختی تنظیم هیجانی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین مدل پیش بینی رفتارهای خودآسیب رسان براساس سبک های دلبستگی و سازمان شخصیت در نوجوانان با توجه به نقش واسطه ای راهبردهای شناختی تنظیم هیجان بود. روش مطالعه از نوع مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری 700 نفر از دانش آموزان دختر شاغل به تحصیل در دوره متوسطه مدارس دولتی، در سال 97-96 منطقه 16 شهر تهران بود. گروه نمونه 700 دانش آموز دختر در رده سنی 17-15 سال بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های رفتارهای خودآسیب رسان (SHI)، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (CERQ)، ابعاد دلبستگی والدین و همسالان (IPPA)، مقیاس چندرویکردی گرایش به خودکشی (MAST) و سیاهه سازمان شخصیت کرنبرگ (IPO) پاسخ دادند. یافته ها پیش بینی پذیری رفتارهای خودآسیب رسان و گرایش به خودکشی در نوجوانان را با توجه به نقش میانجی راهبردهای شناختی تنظیم هیجان براساس نوع سبک دلبستگی و سازمان شخصیت نشان می دهد. همچنین جهت گیری دلبستگی ناایمن و داشتن سازمان شخصیت مرزی می تواند پیش بینی کننده راهبردهای ناسازگار تنظیم هیجان در نوجوانان باشد. این نتیجه در راستای دیگر یافته ها و مبانی نظریه ای بوده و ارزیابی سه متغیر سبک دلبستگی، سازمان شخصیت و راهبردهای تنظیم هیجان، می تواند در تدوین برنامه پیشگیری و مداخله درمانی نوجوانان با رفتارهای خودآسیب رسان استفاده شود