بررسی اثر تجویز طولانی مدت نانوذرات نیکل اکسید (Nio) سنتز شده به روش سبز بر هیستوپاتولوژی کبد، کلیه و بیضه ی موش صحرایی

 مطالعه ی حاضر با هدف بررسی اثر تجویز نانوذرات NiO سنتز شده به روش سبز و شیمیایی بر هیستوپاتولوژی بافت های کبد، کلیه و بیضه ی موش صحرایی انجام شد.

در این پژوهش که از نوع تجربی بود، 40 سر موش صحرایی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه اول (گروه شاهد سالم)، روزانه سرم فیزیولوژی را به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه های دوم و سوم، نانوذرات سنتز شده به روش شیمیایی را به ترتیب با دزهای 5 و 50 میلی گرم/کیلوگرم دریافت کردند. نانوذرات سنتز شده به روش سبز نیز به گروه های چهارم و پنجم با دزهای به ترتیب 5 و 50میلی گرم/کیلوگرم به مدت هشت هفته خورانده شد. در پایان، خون گیری از قلب موش ها صورت پذیرفت و سطح سرمی Aspartate aminotransferase (AST)، Alanine aminotransferase (ALT)، Blood urea nitrogen (BUN) و کراتینین سرم سنجش شد. نمونه های کبد، کلیه و بیضه پس از آسان کشی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین زیر میکروسکوپ نوری بررسی شدند.

در موش های تیمار شده با دز 50 میلی گرم/کیلوگرم، ALT و AST سرم از گروه شاهد بیشتر بود (050/0 > P). سطح BUN و کراتینین سرم موش های تیمار شده با دز 50 میلی گرم/کیلوگرم نیز بیشتر بود (050/0 > P). در بررسی هیستوپاتولوژی، نکروز و تجمع چربی در کبد گروه تیمار شده با دز 50 میلی گرم/کیلوگرم مشاهده شد. در کلیه، تورم توبول پروکسیمال و در بیضه، نکروز سلولی مشاهده گردید.

تجویز طولانی مدت نانوذرات NiO اثر سمی بر کبد، کلیه و بیضه ی موش صحرایی دارد.