اثربخشی مداخله یکپارچه نگر در ناامیدی و بد تنظیمی هیجانی به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی نوجوانان و جوانان شهر ایلام

ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی از مهم ترین عوامل گرایش به خودکشی بوده که امروزه اکثر جوامع با آن مواجه هستند. از این رو، طراحی بسته آموزشی جهت کاهش گرایش به خودکشی حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله یکپارچه نگر در کاهش ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی به عنوان تعیین کننده گرایش به خودکشی نوجوانان و جوانان انجام گرفت.

 این مطالعه از نوع کارآزمایی آموزشی می باشد. در یک طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، 40 نفر از نوجوانان و جوانان 15 تا 24 ساله شهر ایلام در سال 1397 به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامه های نگرش به خودکشی، ناامیدی و نظم جویی شناختی هیجان توسط آنها در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. گروه آزمایش مورد مداخله قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.

آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد تفاوت معنی داری در نمرات دو گروه وجود دارد داد (001/0p=). در متغیرهای ناامیدی (013/0>p)، ملامت خود (003/0=p)، نشخوارگری (031/0=p)، فاجعه سازی (016/0=p)، ملامت دیگران (001/0=p)، تمرکز مجدد مثبت (005/0=p)، تمرکز مجدد برنامه ریزی (003/0=p) و ارزیابی مجدد مثبت (019/0=p) تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد. در متغیرهای پذیرش (368/0=p) و دیدگاه گیری (730/0=p) تفاوت معنی دار نبود.

 آموزش مهارت های مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگری در کاهش ناامیدی و بدتنظیمی هیجانی نوجوانان و جوانانی که گرایش به خودکشی داشته اند، موثر بود. آموزش برنامه هایی از قبیل حل مسئله، تنظیم هیجان و ذهن آگاهی به روانشناسان، والدین، نوجوانان، متخصصان حوزه سلامت و آسیب شناسی اجتماعی می تواند جهت کاهش و جلوگیری از خودکشی نوجوانان اثربخش باشد.