بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب آوری با کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب آوری با کیفیت زندگی در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 338 نفر از مادران بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. در این پژوهش، از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. از مقیاس خودکارآمدی چسنی و همکاران (2006)، تاب آوری کلاهنن (1996) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین متغیر خودکارآمدی با کیفیت زندگی و مولفه های آن بجز مولفه سلامت محیط رابطه معنی دار و مسقیمی وجود دارد. همچنین بین تاب آوری با کیفیت زندگی و مولفه های آن بجز مولفه سلامت محیط رابطه معنی دار و مسقیمی وجود دارد. نتایج بررسی رگرسیون نیز نشان داد خودکارآمدی و تاب آوری به طور معناداری کیفیت زندگی را پیش بینی کردند. نتایج بدست آمده نشان داد که کیفیت زندگی رابطه مستقیمی با خودکارآمدی و تاب آوری دارد و این متغیرها می توانند تاثیر فراوانی بر کیفیت زندگی مادران داشته باشند.