ارتباط کمال گرایی و خودشفقتی در تکواندوکاران نخبه

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمال گرایی و خودشفقتی در تکواندوکاران نخبه بود. در این پژوهش یک طرح همبستگی مقطعی استفاده شد و جامعه آماری آن تمامی تکواندوکار نخبه حاضر در تیم ملی و مسابقات لیگ برتر بودند. 160 تکواندوکار (80 مرد و 80 زن) به‍صورت نمونه گیری هدفمند بررسی شدند و مقیاس‍های کمال‍گرایی و خودشفقتی را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به‍روش هم زمان و آنوا تحلیل شد. نتایج نشان داد به‍طور معناداری تلاش‍های کمال‍گرایانه (کمال گرایی مثبت) با خودشفقتی همبستگی مستقیم دارد. درحالی که نگرانی های کمال‍گرایانه (کمال گرایی منفی) با خودشفقتی همبستگی معکوس دارد و این ابعاد می توانند تغییرات خودشفقتی را تبیین ‎کنند. به علاوه، تحلیل داده ها نشان داد در مقایسه با گروه زنان، تکواندوکاران مرد کمال گرایی مثبت تری دارند و به میزان بیشتری از راهبردهای خودشفقتی استفاده می کنند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر بهنظر می رسد، ویژگی کمال گرایی نقش موثری در خودشفقتی تکواندوکاراننخبه ایفا می کند و تقویت راهبردهای خودشفقت‍ورزی می تواند برای پی ریزی مداخلات جهت تعدیل اثرات منفی و تسهیل اثرات مثبت آن مورد توجه قرار گیرد.