نتایج درمانی پرکاری تیروئید : یک ارزیابی 10 ساله در یک کلینیک دانشگاهی غدد درشمال ایران

داروهای ضد تیروئید درمان انتخابی در پرکاری تیروئید به شمار میروند و شناخت عوامل مرتبط با شکست درمان از اهمیت بالایی برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج درمانی بیماران هایپرتیروئید مراجعه کننده به کلینیک دانشگاهی غدد ساری طی سال های 1385-1395 انجام شد.

 در این مطالعه توصیفی، تمام بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید وارد مطالعه شدند و اطلاعات نتایج درمانی آن ها ثبت و آنالیز گردید.

 در بررسی 329 پرونده موجود، 104 بیمار واجد شرایط ورود به مطالعه بودند. 94 درصد تشخیص گریوز داشتند و 6 درصد مبتلا به آدنوم توکسیک بودند. از بین افراد مبتلا به گریوز و تحت درمان دارویی، 5/30 درصد (3/40 - 7/20 درصد) از بیماران به درمان دارویی اولیه پاسخ ندادند و 20 درصد افراد نیز علی رغم پاسخ اولیه مناسب، مجددا عود داشتند؛ لذا در مجموع (55/60-45/40 درصد) 5/50 درصد افراد با شکست دارویی مواجه شدند. سن پایین تر، نمایه ی توده ی بدنی (BMI) کم تر، وزن تیروئید بالاتر و سطح پایه هورمون های تیروئیدی بیش تر با شکست درمان دارویی همراهی داشتند (05/0< P). در گروه دارو به تنهایی 1/13 درصد، جراحی 7/66 درصد و یدتراپی 4/79 درصد از بیماران دچار کم کاری تیروئید شدند (0001/0= P).

میزان قابل توجهی از بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید با شکست دارویی مواجه می شوند. سن، BMI ، وزن تیروئید و سطح پایه هورمون های تیروئیدی با شکست درمان دارویی همراهی دارند. شیوع کم کاری تیروئید پس از درمان در گروه ید درمانی بیش از درمان دارویی به تنهایی یا جراحی است.