اخلاق فرجام شناسانه؛ مقایسه اخلاق معطوف به آخرت در قرآن و کتاب مقدس با تاکید بر شیعه و کاتولیک

اخلاقیات و تعالیم اخلاقی بخش عمده ای از محتوای ادیان اعم از الهی و غیر الهی را در بر می گیرند. این موضوع در ادیان ابراهیمی به ویژه اسلام و مسیحیت جنبه بسیار پررنگی دارد. آن چه پیش روی یک فرد مسلمان شیعی و مسیحی کاتولیک قرار دارد از یک سو مجموعه ای از تعالیم و آموزه های اخلاقی و از طرف دیگر باور به آموزه هایی دیگر از جمله آخرت است. وقتی این دو مقوله یعنی اخلاق و آخرت را در کنار هم قرار می دهیم، از چند جنبه به رابطه معناداری میان آنها پی می بریم. درست است که آخرت در شیعه با آخرت در مسیحیت از جهات متعدده ای متفاوت است اما برخی امور از جمله معاد مردگان، داوری اعمال، محاسبه و... میان آنها مشترک است. همین امر سبب می شود تا ما را به اشتراکاتی در خصوص رابطه اخلاق و آخرت در این دو مذهب سوق دهد. این رساله در پی تبیین رابطه اخلاق و آخرت در این دو مذهب به روش کتابخانه ای، مطالعه اسناد و تحلیل محتوا است. نهایتا آن چه از تحقیق در این خصوص به دست آمد این است که در هر دو مذهب، آخرت در سه حوزه معنا، انگیزه و غایت بخشی بر آخرت تاثیر دارد. به این معنا که معناداری برخی از گزاره های اخلاقی به وجود آخرت بستگی دارد؛ هم چنین آخرت کارکرد انگیزه بخشی به فرد برای زیست اخلاقی دارد و نهایتا این که آخرت به فعل اخلاقی فرد در دنیا غایت می بخشد.