بررسی میزان درخواست های یک ساله محاکم قضایی شهر تهران در خصوص صدمات مسری و غیرمسری در فوت

براساس مواد 493 و 539 قانون مجازات اسلامی، وجود فاصله زمانی میان رفتار مرتکب و نتیجه ناشی از آن و نیز فوت در اثر سرایت صدمه یا صدمات غیرعمدی حایز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان درخواست های یک ساله محاکم قضایی استان تهران در خصوص صدمات مسری و غیرمسری در فوت انجام شد.

در این پژوهش توصیفی در سال 1397 در مجموع تعداد 77 پرونده متوفیان موجود در تالار کالبدگشایی مرکز تشخیصی و آزمایشگاهی پزشکی قانونی استان تهران مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات لازم استخراج شد.

 مقام قضایی درخواست کننده اعلام صدمات در اغلب موارد، بازپرس ویژه قتل و فاصله زمانی میان ایجاد صدمه تا وقوع فوت در اکثر موارد کمتر از یک هفته بود. میزان صدمات مسری نسبت به صدمات غیرمسری بیشتر بود. تعداد 16 متوفی (20/8%) در صحنه حادثه فوت شده بودند. همچنین در تعداد 14 نفر (18/2%) سرایت صدمه به شکل تاثیر نسبی اعلام شده بود.

متوفیانی که در صحنه فوت شده اند مشمول مقوله سرایت صدمات نمی شوند. همچنین اعلام سرایت صدمه به شکل تاثیر نسبی به باور مولفان، نادرست است؛ لذا بحث تاثیر نسبی جایگاهی نداشته و صدمات صرفا به دو دسته مسری و غیرمسری تقسیم می شوند. در هر حال، تشخیص این که فوت ناشی از سرایت است یا نه، با پزشکی قانونی خواهد بود.