تاثیر عملکرد پرستار رابط بر فراوانی عوارض حرکتی ناشی از سکته مغزی پس از ترخیص از بیمارستان: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

با وجود پیشگیری و تشخیص سریع و مدیریت عوارض سکته مغزی، بیماران همچنان در معرض بالای خطر بروز عوارض هستند. پرستاران رابط متخصصانی هستند که با بررسی همه جانبه و استفاده از مهارت های ارتباطی و تکنیکی در بیماران سکته مغزی وظیفه بهبود برنامه ترخیص و ادامه روند مراقبت در این بیماران را به عهده دارند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر عملکرد پرستار رابط بر میزان بروز عوارض حرکتی بیماران دچار سکته مغزی بعد از ترخیص از بیمارستان طراحی و اجرا شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1396-1395 در بیمارستانی در شیراز انجام شد. تعداد 80 بیمار با روش نمونه گیری در دسترس مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه آزمون قبل از ترخیص توسط پرستار رابط مورد ارزیابی قرار گرفته و برنامه مراقبتی و آموزشی با تمرکز بر نیازهای هر بیمار تدوین و هنگام ترخیص کتابچه آموزشی جهت جلوگیری از عوارض حرکتی ناشی از سکته مغزی (یبوست، سقوط، زخم بستر) به بیمار و یا مراقبین وی تحویل داده شد. در صورت لزوم پرستار رابط بر بالین بیمار در منزل حاضر می شد و جهت برطرف کردن مشکلات بیمار با بیماران در تماس بود. گروه کنترل مراقبت روتین بخش دریافت و مرخص شدند. بیماران دو هفته و دو ماه بعد از ترخیص از نظر فراوانی زخم بستر و سقوط با گزارش بیمار و خانواده مورد ارزیابی قرار گرفتند و فراوانی یبوست با استفاده از معیار 3 Rome بررسی شد. داده های جمع آوری شده با تست های آماری من ویتنی و مجذور کای تحلیل شد.

 دو گروه از نظر میانگین سن و معیار سنجش سکته مغزی تفاوتی نداشتند، توزیع فراوانی بیماران از نظر معیارBraden ، معیار  Morseو جنس همسان بود. فراوانی زخم بستر در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (068/0P=). فراوانی یبوست (001/0P <) و فراوانی سقوط (041/0P =) در دو گروه تفاوت معنی دار آماری داشت.

 طرح پرستار رابط سکته مغزی که در زمان ترخیص هر بیمار را جداگانه با توجه به وضعیتش ارزیابی نمود، منجر به کاهش فراوانی عوارض حرکتی سقوط و یبوست بعد از سکته مغزی شد.